Kotłownia z kotłem na paliwo stałe
2012-06-24 11:59 |Kotły na paliwo stałe – jeszcze nie tak dawno wymieniane na gazowe lub olejowe – w nowoczesnej, zautomatyzowanej formie wracają do kotłowni nowych domów. Są znów popularnym źródłem ciepła w budownictwie jednorodzinnym.
Powodem tego jest stosunkowo niska cena węgla, brykietu, peletu czy biomasy i ich łatwa dostępność. O ile posiadacze kotłów na paliwa płynne często uzależnieni są (przede wszystkim finansowo) od dostawców, z którymi wiąże ich umowa, o tyle ci, którzy ogrzewają dom np. ekogroszkiem mogą dowolnie wybierać miejsce, czas i cenę jego zakupu, a tę ostatnią – nawet negocjować!
Inną ważną przyczyną wyboru tego źródła ciepła jest coraz wyższa automatyka kotłów. Kiedyś wymagały one ciągłej obecności domowników i codziennej obsługi. Teraz można wybrać typ urządzenia niemalże bezobsługowego, ze zautomatyzowanymi dozownikiem i podajnikiem paliwa. Ogranicza to dokładanie węgla lub drewna nawet do jednego razu w tygodniu.
Inaczej niż kiedyś wygląda też pomieszczenie z kotłem i składem paliwa. Dawniej straszyło wszechobecnym czarnym pyłem węglowym, dzisiaj przypomina raczej laboratorium niż tradycyjną kotłownię. Aby jednak mogło zaistnieć w domu i dobrze funkcjonować, musi spełniać kilka obowiązujących warunków.
Kotłownia z kotłem na paliwo stałe jest osobnym, wydzielonym pomieszczeniem, nie przeznaczonym na pobyt ludzi - ani stały, ani nawet czasowy. Oznacza to, że kotła nie można ustawić w łazience, kuchni czy garażu (jak np. dwufunkcyjnego na gaz ziemny). Paliwo może być składowane w tym samym pomieszczeniu, ale w odległości nie mniejszej niż 40 cm (najlepiej 1 m) od źródła ciepła. Wysokość kotłowni wynosi minimum 2,2 m, ale w budynkach już istniejących może wynosić tylko 1,9 m. Kubatura kotłowni wynosi 4 m3 na każdy kW nominalnej mocy cieplnej kotła i nie mniej niż 30 m3. Kocioł ustawiony jest w stosunku do ścian w odległościach: min. 2,0 m od przodu, 1,0 m z obu boków i 0,7 m z tyłu. Taka lokalizacja umożliwia swobodny dostęp do urządzenia zarówno w czasie jego czyszczenia i konserwacji, jak i załadowania paliwa. Kocioł nie stoi bezpośrednio na posadzce kotłowni, ale na podwyższeniu – fundamencie, o wysokości 5 cm. Posadzka w pomieszczeniu jest niepalna, a przed kotłem, w odległości 0,5 m od jego krawędzi, wyłożona jest blachą stalową o grubości 0,7 mm. Pomieszczenie ma odprowadzenie wody w postaci kratki ściekowej. Do niej skierowany jest spadek posadzki.
W kotłowni działa wentylacja grawitacyjna nawiewno-wywiewna. Nawiew odbywa się poprzez otwór o przekroju min. 200 cm2, umieszczony w ścianie na wysokości do 1 m nad podłogą. Powietrze dostarczane do kotłowni pobierane jest bezpośrednio z zewnątrz budynku, wskazane jest więc, by pomieszczenie miało przynajmniej jedną ścianę zewnętrzną. Jeśli nie ma, nawiew doprowadzany jest kanałem przez sąsiednie pomieszczenie. Wywiew powietrza z kotłowni odbywa się przez komin, przewodem wentylacyjnym o wymiarach min. 14x14 cm, którego wlot jest pod sufitem. Kocioł ma też odprowadzenie dymu i spalin osobnym przewodem, najczęściej w tym samym kominie.
W kotłowni zapewnione jest oświetlenie elektryczne, a jeśli jedna ze ścian jest zewnętrzna, zalecane jest wybicie w niej okna, zapewniającego światło dzienne.
Inną ważną przyczyną wyboru tego źródła ciepła jest coraz wyższa automatyka kotłów. Kiedyś wymagały one ciągłej obecności domowników i codziennej obsługi. Teraz można wybrać typ urządzenia niemalże bezobsługowego, ze zautomatyzowanymi dozownikiem i podajnikiem paliwa. Ogranicza to dokładanie węgla lub drewna nawet do jednego razu w tygodniu.
Inaczej niż kiedyś wygląda też pomieszczenie z kotłem i składem paliwa. Dawniej straszyło wszechobecnym czarnym pyłem węglowym, dzisiaj przypomina raczej laboratorium niż tradycyjną kotłownię. Aby jednak mogło zaistnieć w domu i dobrze funkcjonować, musi spełniać kilka obowiązujących warunków.
Kotłownia z kotłem na paliwo stałe jest osobnym, wydzielonym pomieszczeniem, nie przeznaczonym na pobyt ludzi - ani stały, ani nawet czasowy. Oznacza to, że kotła nie można ustawić w łazience, kuchni czy garażu (jak np. dwufunkcyjnego na gaz ziemny). Paliwo może być składowane w tym samym pomieszczeniu, ale w odległości nie mniejszej niż 40 cm (najlepiej 1 m) od źródła ciepła. Wysokość kotłowni wynosi minimum 2,2 m, ale w budynkach już istniejących może wynosić tylko 1,9 m. Kubatura kotłowni wynosi 4 m3 na każdy kW nominalnej mocy cieplnej kotła i nie mniej niż 30 m3. Kocioł ustawiony jest w stosunku do ścian w odległościach: min. 2,0 m od przodu, 1,0 m z obu boków i 0,7 m z tyłu. Taka lokalizacja umożliwia swobodny dostęp do urządzenia zarówno w czasie jego czyszczenia i konserwacji, jak i załadowania paliwa. Kocioł nie stoi bezpośrednio na posadzce kotłowni, ale na podwyższeniu – fundamencie, o wysokości 5 cm. Posadzka w pomieszczeniu jest niepalna, a przed kotłem, w odległości 0,5 m od jego krawędzi, wyłożona jest blachą stalową o grubości 0,7 mm. Pomieszczenie ma odprowadzenie wody w postaci kratki ściekowej. Do niej skierowany jest spadek posadzki.
W kotłowni działa wentylacja grawitacyjna nawiewno-wywiewna. Nawiew odbywa się poprzez otwór o przekroju min. 200 cm2, umieszczony w ścianie na wysokości do 1 m nad podłogą. Powietrze dostarczane do kotłowni pobierane jest bezpośrednio z zewnątrz budynku, wskazane jest więc, by pomieszczenie miało przynajmniej jedną ścianę zewnętrzną. Jeśli nie ma, nawiew doprowadzany jest kanałem przez sąsiednie pomieszczenie. Wywiew powietrza z kotłowni odbywa się przez komin, przewodem wentylacyjnym o wymiarach min. 14x14 cm, którego wlot jest pod sufitem. Kocioł ma też odprowadzenie dymu i spalin osobnym przewodem, najczęściej w tym samym kominie.
W kotłowni zapewnione jest oświetlenie elektryczne, a jeśli jedna ze ścian jest zewnętrzna, zalecane jest wybicie w niej okna, zapewniającego światło dzienne.
Więcej w kategorii
Poradniki
Polecamy
Pozostałe poradniki
